zaniepokoić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zaniepokoićkoję, zaniepokoićkoi, zaniepokoićkój, zaniepokoićkojony {{/stl 8}}{{stl 7}} spowodować obawę, niepokój o kogoś lub coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaniepokoić opinię publiczną, rodzinę, dziecko. Zaniepokoić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaniepokoić — dk VIa, zaniepokoićkoję, zaniepokoićisz, zaniepokoićkój, zaniepokoićił, zaniepokoićkojony «wzbudzić, wywołać czyjś niepokój, obawę o kogoś lub o coś» Zaniepokoił nas stan jego zdrowia. Zaniepokoić kogoś milczeniem. Brak wiadomości od syna… … Słownik języka polskiego
zaniepokoić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poczuć niepokój, obawę, strach; zakłopotać się, zmartwić się, przestraszyć się, zdenerwować się, stać się niespokojnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poważnie, trochę zaniepokoić się. Zaniepokoić się o syna spóźniającego się na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zatrwożyć — dk VIb, zatrwożyćżę, zatrwożyćżysz, zatrwożyćtrwóż, zatrwożyćżył, zatrwożyćżony rzad. zatrważać ndk I, zatrwożyćam, zatrwożyćasz, zatrwożyćają, zatrwożyćaj, zatrwożyćał, zatrwożyćany, książk. «przejąć kogoś trwogą, lękiem, zaniepokoić, przerazić … Słownik języka polskiego
klin — m IV, D. a, Ms. klinnie; lm M. y 1. «kawałek drewna lub metalu, element w postaci bryły ograniczonej z dwu stron powierzchniami zbieżnymi, używany do rozszczepiania twardych materiałów, służący jako maszyny proste (np. ostrze noża), do łączenia… … Słownik języka polskiego
przejąć — dk Xc, przejąćjmę, przejąćjmiesz, przejąćjmij, przejąćjął, przejąćjęła, przejąćjęli, przejąćjęty, przejąćjąwszy przejmować ndk IV, przejąćjmuję, przejąćjmujesz, przejąćjmuj, przejąćował, przejąćowany 1. «wziąć, przyjąć, odebrać coś od kogoś,… … Słownik języka polskiego
wbić — dk Xa, wbiję, wbijesz, wbił, wbity wbijać ndk I, wbićam, wbićasz, wbićają, wbićaj, wbićał, wbićany 1. «bijąc, uderzając czymś, naciskając coś, zagłębiając coś w czymś, wepchnąć w coś» Wbijać gwóźdź w ścianę. Wbijać słupy w ziemię. Wbić sobie… … Słownik języka polskiego
zaalarmować — dk IV, zaalarmowaćmuję, zaalarmowaćmujesz, zaalarmowaćmuj, zaalarmowaćował, zaalarmowaćowany 1. «wywołać stan alarmu, zawiadomić o grożącym niebezpieczeństwie lub sytuacji wymagającej niezwłocznego działania; pobudzić do czujności» Zaalarmować… … Słownik języka polskiego
zaambarasować — dk IV, zaambarasowaćsuję, zaambarasowaćsujesz, zaambarasowaćsuj, zaambarasowaćował, zaambarasowaćowany przestarz. «wprawić w zakłopotanie, sprawić kłopot, przysporzyć zmartwień, zakłopotać» Zaambarasował rodziców swoim zachowaniem. zaambarasować… … Słownik języka polskiego
zabić — dk Xa, zabićbiję, zabićbijesz, zabićbij, zabićbił, zabićbity zabijać ndk I, zabićam, zabićasz, zabićają, zabićaj, zabićał, zabićany 1. «pozbawić kogoś, coś życia w sposób gwałtowny, zadać komuś śmierć; uśmiercić, zamordować» Zabić kogoś… … Słownik języka polskiego
zakłopotać — dk IX, zakłopotaćoczę a. zakłopotaćocę, zakłopotaćoczesz, zakłopotaćocz, zakłopotaćał «zmartwić, stropić, zmieszać; wprawić w kłopot» Zakłopotało go jej milczenie. Stanął zakłopotany. zakłopotać się «zatroszczyć się o coś, zmartwić się czymś,… … Słownik języka polskiego
